هرچند
این طرز زندگانی روستائی را سخت و خشن بار میآورد ولی آرزوی من آن است که این
مردم از نعم حیات بیشتر بهره برگیرند و از آنچه ذوق و هوش را صفا وهیجان میبخشد
بیشتر برخوردار باشند و از همین طریق است که روستائیان ما میتوانند وظائف
کشاورزان عصر نوین را به عهده گیرند و در محیط دموکراسی، اعضائی ترقیخواه و
پیشرفتطلب گردند.
درباره
اهمیت امور عامالمنفعه که باید در قراء و قصبات ایران انجام گیرد مانند ایجاد
نیروی برق و احداث جاده و ساختمان مدارس و تهیه وسایل بهداشت قبلا سخن گفتهام.
این گونه اقدامات نه تنها از نظر اقتصادی و افزایش محصولات کشاورزی بلکه از جنبه
فرهنگ و تمدن نیز که رویه زندگانی روستائیان را بهبود میبخشد حائز اهمیت فراوان
است.
آزمایشهای
مختصری که در کشور ما و ممالک دیگر به عمل آمده ثابت کرده است که وجود نیروی برق
وضع زندگی مردم دهکدهنشین را بکلی عوض میکند و ایجاد راه نه تنها رساندن محصولات
را به بازارها تسهیل مینماید بلکه ارتباط اجتماعی بین افراد را وسیعترمیکند.
احداث آموزشگاهها نیز همانطور که در ازدیاد محصول اثر مستقیم دارد افق فکری
دهقانان را بازتر و روشنتر میسازد فراهم بودن وسایل بهداشت نه تها قدرت جسمانی
روستائیان را برای کار و کوشش زیادتر میکند بلکه موجب آرامش خیال و رفاه معنوی
آنها می گردد.
در
اکثر قصبات ایران اقلا یک دستگاه رادیو که مورد استفادہ عموم است وجود دارد.
اخیراً عدہ آنھا افزونی يافته است و من این نکته را با چشم خویش دیدهام زیرا چون
در هنگام پرواز برفراز نقاط کشور خود خلبانی هواپیما را تعهد میکنم آنتنهای
متعدد روی بام کلبههای روستائی توجه مرا جلب کرده است.
توسعه
نیروی برق باعث ازدیاد عده دستگاههای گیرنده رادیو میشود و کارهای پرزحمت
دهقانان و زنان آنها را نیز آسانتر میسازد. چنانکه از موتورهای برقی برای
گردانیدن آسیا استفاده شده و دستگاههای روغنکشی و بافندگی و وسائل نجاری به کار
میافتند و در مدت کوتاه تر محصول بیشتر به دست میآید. از نیروی برق در صنایع
کوچکتر نیز استفادههای فراوان میشود و بالاخره توسعه و تعمیم این نیرو در دهات
در ترقی سطح زندگانی دهقانان تأثیر مهم خواهد بخشید.
میل
من این است که هر چه عده روستائیان باسواد افزایش میگیرد در تمام دهکدههای کشور
و یا اقلا در آبادیهائی که جمعیت آن نسبتاً زیاد است قرائتخانههائی ایجاد شود تا
روستائیان بتوانند از کتب مفید و مجلات و سایر نشریات ادبی و علمی و عملی استفاده
کنند. همچنین کتابخانههای سیار به تمام اقطار کشور بروند و کتب ومجلات گوناگون را
در دسترس
عموم قرار دهند. در روستاهای بزرگ باید مردم را به تأسیس سینماهای دائمی تشویق
نمود. سینماهای سیار که اینک به بسیاری از نقاط کشور میروند باید به هر گوشه و
کنار و قریه دورافتادهای فرستاده شود. هر دهکده و قصبه بزرگ باید دسته پسران و
دختران پیشآهنگ مخصوص خویش داشته باشد و برای جوانان باشگاههای متنوع به وجود
آید. انتظار من این است که در انجام این خدمات شوراهای قصبات و مأمورین عمران
پیشقدم گردند و سهم مهمی از این خدمات عمومی را انجام دھند.