دوشیزه فرح بدواً به مدرسه ایتالیائی‌ها در
تهران گذاشته شده و تا سن ده سالگی در آنجا به تحصیل مشغول بود. چندی بعد مادرش او
را به مدرسه دخترانه دیگری در تهران بنام ژاندارک سپرد و تا سن شانزده سالگی در آن
مدرسه به تحصیل پرداخت. در این دبیرستان دوشیزه فرح به ورزش علاقه خاصی پیدا کرد و
چهارسال به بازی باسکتبال ودیگر ورزش‌های دسته‌جمعی مشغول بود و مدت دوسال سردسته
بازیکنان باسکتبال دبیرستان بود و این دسته در مسابقات بین شهرستان‌ها نیز موفقیت‌های
زیادی کسب کرد.
اما قسمت عمده اوقات دوشیزه فرح در دبیرستان
ژاندارک به فراگرفتن هنرهای زیبا می‌گذشت و بنا به تشویق یکی از آموزگارانش به
رشته نقاشی مخصوصاً آب و رنگ توجه مخصوص پیدا کرد. کم کم استعداد هنری وی آشکار
گردید و در اثر مساعدت‌های آموزگاران دوشیزه خجول صاحب
شخصیت و وقار ممتازی گردید و با تشریک مساعی در امور مربوط به آزمایشگاه‌های
دبیرستان و گردش‌های دسته‌جمعی، روش شرکت در اجتماعات را فراگرفت و در اثر انضباط
مخصوص دبیرستان، درستکار و قابل‌اعتماد و وقت‌شناس بار آمد.
دوشیزہ
فرح دوره متوسطه را در دبیرستان رازی به پایان رسانید. اکثر دبیران این دبیرستان
فرانسوی بودند و باستثنای زبان و ادبیات فارسی تمام دروسی که در آنجا تدریس می‌شد
به زبان فرانسه بود. فرح در رشته‌های تحصیلی به ریاضیات و علوم علاقه بیشتری نشان
می‌داد و در ردیف بهترین شاگردان محسوب می‌گردید و در دبیرستان رهبری یک‌دسته از
پیش‌آهنگان خردسال دبیرستان فرانسوی دیگر را به عهده داشت.دوشیزه فرح به فضای آزاد
و مناظر طبیعی مانند کوه و دهکده و زندگانی و دریا علاقه بسیار و ذوق
وی در ترسیمات و نقاشی‌هائی که می‌کرد از همین ماظر متأثر
بود و همین ذوق هنری توجه دائی وی را که مهندس معماری بود جلب کرد و در اثر
تشویقات وی دوشیزه فرح در رشته‌های هنری رغبتی فراوان پیدا نمود. هرچند در ابتدا
میل وی به تحصیل در رشته ميکروب‌شناسی، یا پزشکی بود ولی در نتیجه همان تشویقات به
تحصیل رشته معماری مصمم گردید و به مدرسه مخصوص معماری پاریس داخل شده و مدت دوسال
به فراگرفتن این رشته همت گماشت. برنامه سال اول او نقاشی سیاه قلم و ترسیمات و مناظر
و مرایا بود ولی در ضمن نیز به فراگرفتن رشته‌های دیگر مانند ریاضیات و مقاومت مصالح
ساختمانی می‌پرداخت. در سال دوم وی به نقاشی مناظر و آب و رنگ و نمونه برداری از
شاهکارهای معماری کلاسیک و نوین و بعلاوه به طراحی چند ساختمان کوچک نیز مبادرت
ورزید.
دانشکده‌ای که دوشیزه فرح در آنجا تحصیل می‌کرد
۲۵۰ نفر دانشجو داشت که اکثر آنها در قسمت‌های
شبانروزی دانشگاه به سر می‌بردند ولی وی در دانشکده هلندی‌ها به سر می‌برد. انضباط
و مقررات این دانشکده بسیار سخت و مشکل بود و وی و سایر دانشجویان مجبور بودند هر
روز صبح باستثنای روزهای یکشنبه دفتر حضور و غیاب دبیرستان را امضاء کنند و جز
بعدازظهرهای پنجشنبه وساعاتی که برای صرف غذا معین شده بود تمام اوقات خود را تا
ساعت پنج بعد از ظهر در محوطهٔ دانشکده بگذرانند. ولی فرح با طیب خاطر اکثر روزها
تا ساعت شش یا هفت بعد از ظهر در مدرسه می‌ماند. طینت وی و تشویق دبیران هر روز وی
را به زحمت و کوشش درامر تحصیل راغب‌تر می‌ساخت. با وصف انضباط مخصوص دانشکده،
محیط تحصیل وی مخصوصاً در رشته نقاشی بسیار ساده و طبیعی بود و دوشیزه فرح از این
محیط لذت مخصوص می‌برد و چون به موسیقی علاقه‌مند و مدت هشت سال در تهران در
نواختن پیانو کار کرده بود این فن را نیز در هنگام تحصیل دنبال می‌کرد و از رفتن
به کنسرت‌هایی‌که در پاریس داده می‌شد کمال مسرت را داشت.