تصور می‌کنم برای مبارزه با عفریت مهیب
امپریالیزم به دو طریق اصلی و عمده پی برده‌ایم : طریق اول تازگی ندارد ولی باید
نسبت به آن در همه جا و مخصوصاً در کشورهائی که کمتر توسعه یافته‌اند، تأکید نمود
و آن عبارت از مسئله درک «خطر بزرگ» است. بنا بر تجربیاتی که بدست آورده‌ایم
کشورهای توسعه نیافته جهان باید از خطر جدید امپریالیستی کمونیزم هراسان و برحذر
باشند، زیرا این امپریالیسم جدید تحت لوای تزویر خود را پشتیبان و حامی
ناسیونالیسم حقیقی کشورهائی که در شرف ترقی و تعالی هستند وانمود می‌کند و در نهضت‌های
ملی مردم آن کشورها رخنه یافته و سپس به اخلال و انهدام آن می‌پردازد. این
امپریالیسم فعالیت خود را براساس ناسیونالیزم منفی و مخرب استوار نموده و از هرج
ومرج و درهم ریختگی که متعاقب آن بوجود می‌آید استفاده می‌کند و مانند شکم‌خوارگان
گوشت شکار خویش را قبلا می‌کوبد تا هضم آن برای وی آسان باشد. ما در زمان مصدق این
اوضاع را با چشم خود در وطن عزیزمان دیده و از نزدیک شاهد جریان آن بوده‌ایم. در
زمان وی سرنوشت کشور ما بدست عوامل امپریالیستی جدید افتاد و همین اوضاع نیز در
چندین کشور ظهور نمود و متأسفانه به دوران استقلال و آزادی آنها خاتمه داد.
دومین نتیجه‌ای که به دست آورده‌ایم این است که
برای مبارزه بر علیه سیستم امپریالیستی جدید یا قدیم ترس و واهمه و خضوع و خشوع
اثری نمی‌بخشد و به اعتقاد من سوابق و تجربیاتی که ما و دیگران در این باره تحصیل
کرده‌ایم ثابت می‌کند که باید همواره استقامت به خرج داد و اين ثبات و استواری را
براساس برابری و مساوات درمیان جوامع و ملت ها به منصه ظهور رساند. امروزه ملل کوچک
باید جرأت و جسارت آن را داشته باشند که در برابر همسایگان خود استقامت و پایداری
نمایند و کوچکترین پروائی از عظمت و قدرت آنان نداشته باشند. ملل کوچک باید از این
هم بالاتر بروند وبه دوستان خود برای فراھم ساختن امنیت های دسته‌جمعی طبق منشور
سازمان ملل متحد ملحق گردند.
در فصل دیگر نظر خود را در طرز دفاع از کشور
ایران و خاورمیانه بتفصیل بیان خواهم کرد در این مقام فقط به ذکر عقیده راسخ و
ایمان محکم خود اکتفا می‌کنم که در مقابل امپریالیزم همیشه باید ابراز قدرت کرد و
قدرت هم جز در پرتو اتحاد یعنی اتحاد ملی واتحاد بين‌المللی که از اجتماع ملل دوست
ومتحد به وجود میاید میسر نخواهد بود.
امروزه در سراسر گیتی تمام مردمی که دوستدار
آزادی هستند با مخاطرات عظیمی مواجه‌اند و هر ملت با شهامت ودلیری می‌تواند از
خطری که دوستان در آن شریکند نهراسد و از همین مشارکت کسب نیرو کند. ما ایرانیان
در پرتو سیاست ناسیونالیسم مثبت خود که در حقیقت ریشه‌های آن به دوران‌های قدیم و
پرافتخار ما کشیده می‌شود فرصت‌های گرانبها
و ارزنده‌ای در داخل و خارج از کشور خود به دست آورده‌ایم.
ما
از روابط مودتی که هم اکنون بین کشور ایران و تقریباً تمام کشورهای جهان موجود است
مسرور و خرسندیم وهمان‌طور که هر فرد عادی در هنگام دشواری به یاران یکدل خویش
تکیه می‌کند ما نیز به دوستان خود مستظهریم و همواره حاضریم که دائره دوستان
وفادار و مورد اطمینان خود را وسیع‌تر سازیم در عین حال همواره برای الحاق به
دوستان خود برای مقاومت در برابر هرگونه
امپریالیسمی با کمال هوشیاری آماده‌ایم.